Parafia Zmartwychwstania Pańskiego w Łodzi

Standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w Parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego w Łodzi

______________________________________

Rys historyczny:
Historia tej wspólnoty sięga roku 1974 r., kiedy to ks. Józef Caruk - rektor kaplicy na Cmentarzu św. Wojciecha (ul. Kurczaki 81/85) organizował ruch oazowy. Oficjalne erygowanie ośrodka duszpasterskiego w tym miejscu miało miejsce w 1988 r. Jego rektorem, a od 1 października 1989 r. proboszczem nowej parafii, został ks. Józef Dąbrowski, który - pokonawszy poważne kłopoty z lokalizacją - rozpoczął budowę kościoła, a przede wszystkim zadbał o ducha nowej parafii, mobilizując wiernych do wielkiego zaangażowania. Dzięki jego zapałowi duszpasterskiemu w parafii powstało wiele, prężnie działających wspólnot. Kolejny proboszcz - ks. Stanisław Łągwa kontynuował budowę świątyni oraz domu parafialnego. Od 2012 roku posługę proboszcza pełnił ks. Bogdan Marciniak, który kontynuował wyposażanie wnętrza, zadbał o otoczenie kościoła, a także dokończył budowę domu parafialnego. W tym czasie życie parafialne w całości przeniosło się z kaplicy cmentarnej do budynków parafialnych. Od 2024 roku proboszczem jest ks. Andrzej Borczyk. Obecnie trwają prace wykończeniowe na zapleczu duszpasterskim, porządkowany jest teren wokół kościoła i domu parafialnego, przeprowadzono wymianę oświetlenia oraz realizowana jest inwestycja wykonania nowych drzwi do świątyni. W planach jest remont elewacji oraz wyposażanie zaplecza duszpasterskiego.

Data erygowania: 14 V 1989 r. (bp Władysław Ziółek)

Historia budowy kościoła i jego architektura:
Rozpoczęcie budowy nastąpiło w 1996 r. Kościół zaprojektowali architekci: Marka Grymina i Mirosława Rybaka oraz konstruktor - inż. Janusza Freya. Świątynia zbudowana jest w stylu modernistycznym, a jej konstrukcja jest żelbetowo-murowa. Poświęcenie murów i stropu miało miejsce 9 kwietnia w Jubileuszowym Roku 2000. Obecnie wnętrze kościoła jest praktycznie wykończone.

Wyposażenie kościoła:
Wystrój świątyni łącznie z witrażami zaprojektował salezjanin - ks. Tadeusz Furdyna. W ścianie ołtarzowej kościoła umieszczono witraż gorejącego krzewu, nawiązujący do powołania Mojżesza. W centrum płomienia znajduje się tabernakulum, znad którego wychodzi krzyż, który wieńczy otoczenie aniołów. Na krzyżu wymalowane są znaki symbolizujące rany Zbawiciela, nawiązujące do tych, znajdujących się na paschale - świecy symbolizującej Uwielbionego Pana. Szczyt prezbiterium wieńczy witraż Chrystusa Zmartwychwstałego. Nad chórem przedstawiający Zesłania Ducha Świętego. Poza tym w świątyni znajduje się dwadzieścia witraży w nawie głównej przedstawiających Świętych Pańskich, a w nawach bocznych szesnaście witraży przedstawiających sceny z ewangelii. Na ścianach znajdują się kamienne stacje drogi krzyżowej.

W głównej nawie na suficie znajduje się pięć polichromii przestawiających chrystofanie i Maryję Wniebowziętą.

W prezbiterium umieszczono stały ołtarz, ambonę i chrzcielnicę.

W nawach znajdują się ołtarze boczne: po lewej stronie - Jezusa Miłosiernego, a po prawej - Matki Bożej Pogodnej.

Pod chórem, z prawej strony, jest mała kaplica św. Michała Archanioła z obrazem Archanioła oraz obrazem Matki Bożej Częstochowskiej i niewielkim ołtarzem.

Ulice należące do parafii

• Bałtycka,
• Bronisławy,
• Chłodnikowa,
• Codzienna,
• Ideowa,
• Ireny,
• Klasowa,
• Kominowa,
• Komorniki,
• Konopnickiej,
• Kurczaki – od nr 42 i 81 do końca,
• Kwartalna,
• Lotna,
• Ogniskowa,
• Piesza,
• Płaska,
• Powtórna,
• Rolnicza,
• Sąsiedzka,
• Społeczna,
• Strażnicza,
• Studzienna,
• Szumna,
• Świetna,
• Torowa,
• Władysława Warneńczyka,
• Wigilijna,
• Witolda,
• Zygmunta – 51–87 i 64–80.