W tym roku – dokładnie 15 sierpnia - mija 100 lat od pamiętnej, wygranej Bitwy Warszawskiej, która bardzo często nazywana jest również Cudem nad Wisłą. Wydarzenia, w których ważyły się losy Ojczyzny, były wspomagane nie tylko militarnie, ale także duchowo przez wszystkich mieszkańców Rzeczpospolitej.
Jak wspomina historyk Kościoła ks. dr hab. Mieczysław Różański – biskupi bardzo szybko - bo już w lipcu 1920 roku - rozpoczęli działania związane z prośbą skierowaną do biskupów świata, aby modlono się za naród Polski, który walczy z nawałą bolszewicką. Biskupi wystosowali również pismo do ówczesnego Ojca Świętego Benedykta XV, aby wsparł te modlitwy i zachęcał wszystkich, by one odbywały się w całej Europie. Rzeczywiście 5 sierpnia 1920 roku papież Benedykt XV wsparł te polskie prośby i zachęcał, by ta modlitwa za uciemiężony naród Polski odbywała się w całym świecie chrześcijańskim. – podkreśla wykładowca Historii Kościoła.
W tym czasie Łódź należy jeszcze do Archidiecezji Warszawskiej, której ordynariuszem był ks. abp Aleksander Kakowski. To on zwrócił się do wszystkich duchownych swojej diecezji, aby w dniach 6 – 15 sierpnia 1920 roku we wszystkich kościołach odbyła się nowenna do Matki Bożej w intencji ocalenia Państwa Polskiego i ludu Polskiego. Zakończenie nowenny przypadało na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
O tym, co działo się w Łodzi 15 sierpnia 1920 roku wspomina Kurier Łódzki (z dnia 16 sierpnia 1920) gdzie przeczytamy miedzy innymi: Już od wczesnego rana we wszystkich świątyniach katolickich odbywały się nabożeństwa błagalne o odwrócenie nieszczęść, grożących Ojczyźnie, a lud zapełniający kościoły modlił się gorąco do Pana Wszechświatów o szczęście dla tych, którzy młode swe życie kładą dla ocalenia ziemi rodzinnej od wrogów. Po południu do Kościoła N.M. Panny na Starym Mieście, ściągać poczęły procesje ze wszystkich parafii łódzkich, w których uczestniczyły tysiące wiernych, bractwa, cechy i delegacje ze sztandarami i chorągwiami. Nieszpory odprawił uroczyście ks. Malinowski w asyście alumnów seminariów z Włocławka i Płocka, poczem celebrans wyszedł w otoczeniu wyższych dygnitarzy kościelnych i całego prawie łódzkiego kleru w uroczystej procesji na Plac Wolności, na którym wcześniej wzniesiono prowizoryczny ołtarz i ambonę. Tam wygłoszono homilię, której zakończenie tak brzmiało: Ty o Pani i Królowo nasza uproś zwycięstwo orężowi naszemu nad naszym i Twoim wrogiem. Amen. Po pieniach chórów i odśpiewaniu suplikacji, celebrans uroczyście pobłogosławi lud zebrany na placu w kilkutysięcznych rzeszach poczem procesyja powróciła do świątyni dla zakończenia modłów ceremonii religijnych.
Jak pokazuje historia, modlitwy zanoszone w całej Ojczyźnie i poza jej granicami zostały wysłuchane. Polacy wygrali Bitwę Warszawską, która zapisała się historii jako Cud nad Wisłą. W związku z tym, wśród mieszkańców Łodzi zrodził się pomysł, by upamiętnić to znaczące wydarzenie w dziejach historii Polski.
Starania o wybudowanie świątyni, która byłaby widocznym pomnikiem wdzięczności Bogu za Cud nad Wisłą rozpoczęto w 1924 roku. – Wówczas zostało złożone pismo do ministerstwa spraw wojennych, aby przy dawnej ulicy Pańskiej – dziś ulicy Łąkowej – gdzie znajdował się szpital wojskowy – wydzielono cześć budynku, gdzie mogłaby się znajdować tymczasowa kaplica. Od sierpnia do listopada 1924 roku udało się załatwić wszelkie zgody i formalności w tym także plac pod budowę świątyni, który został ofiarowany przez Magistrat – Miasto Łódź. – tłumaczy ks. Różański. Szybko przystąpiono do budowy świątyni, której architektem był Józef Karski. Kościół trzynawowy w stylu bazylikowym przypomina jedną z czterech większych bazylik rzymskich – bazylikę św. Pawła z Murami.
W głównym ołtarzu na ścianie w absydzie znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Bożą Zwycięską, która trzyma na rękach Dzieciątko Jezus stojąc na kuli ziemskiej i depcąc głowę węża, który jest symbolem szatana i wszelkiego zła. Nad głową Matki Bożej dwóch aniołów trzyma złotą koronę. Natomiast w dolnej części obrazu oddzielonej od górnej złotą szarfą z napisem: DZIĘKI CI MATKO ZA CUD NAD WISŁĄ umieszczony został wizerunek ks. Ignacego Skorupki, który z krzyżem w ręku przewodzi polskiej armii idącej do walki z bolszewikami. Po bokach tego przedstawienia umieszczono dwie lilie – symbol czystości, niewinności i chwały.
- Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej w Łodzi chyba do końca nie jest obecny w świadomości mieszkańców - jako wotum łodzian za Cud nad Wisłą, a to pewnie dlatego, że przez wiele lat nie wolno było mówić o tym, co wydarzyło się w 1920 roku. – podkreśla ks. Różański.
Ksiądz harcmistrz Ignacy Skorupka umieszczony na obrazie w kościele Matki Boskiej Zwycięskiej w Łodzi, to kapłan Archidiecezji Warszawskiej, który przez kilka lat był wikariuszem parafii pw. Przemienia Pańskiego w Łodzi i pełnił funkcję prefekta (nauczyciela religii) w jednym z łódzkich gimnazjów.
- Odwołany z Łodzi i przeniesiony do Warszaw przez abp Kakowskiego stanął jako ochotnik by być kapelanem jednego z oddziałów wojskowych. Jak przekazują podania historyczne – ks. Skorupka zachęcał do bitwy i sam w niej uczestniczył dając świadectwo jak należy walczyć. – zauważa Historyk Kościoła.
W ilustrowanym tygodniku religijno – społecznym Słowo Katolickie z dnia 25 sierpnia 1935, który wspomina postać ks. Skorupkę przeczytamy: w roku 1920 w okresie ofensywy bolszewików na Warszawę i tworzenia armii ochotniczej ks. Skorupka oddaje się do dyspozycji ks. biskupa polowego i zostaje mianowany kapelanem wojskowym. Zostaje przydzielony do 36 pp. gdzie miał wielu uczniów. Podczas decydującej bity pod Ossowem rano dnia 14 sierpnia idzie do ataku na czele batalionu, jak podaje komunikat urzędowy, w stule i z krzyżem w ręku i pada od kuli nieprzyjacielskiej. Stolica uczciła pamięć bohaterskiego kapłana uroczystym pogrzebem. Naczelny Wódz ozdobił trumnę krzyżem Virtuti Militarii. 
Łódź także nie zapomniała o bohaterskim kapłanie, którego posługą cieszyli się mieszkańcy miasta. – Skoro będziemy święcić dziesiątą rocznicę zwycięstwa nad nieprzyjacielem chrześcijaństwa i wrogiem Polski, nie możemy pominąć dzielniej postaci kapłana katolickiego, ks. Ignacego Skorupki. Młody to był kapłan bo zaledwie 30 lat liczący. Z wychowawcy młodzieży łódzkiej, ze stanowiska prefekta w szkole średniej, stał się wychowawcą żołnierza polskiego. – czytamy w Słowie Katolickim z sierpnia 1930 roku.
To właśnie 15 sierpnia 1930 roku, w 10. rocznicę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej przed łódzką katedrą przy ul. Piotrkowskiej stanął pomnik ku czci ś.p. ks. Ignacego Skorupki. Na prostokątnym cokole umieszczono Chrystusa niosącego krzyż – który nawiązuje swoim wyglądem do rzeźby znajdującej się przed kościołem św. Krzyża w Warszawie przy Krakowskim Przedmieściu. Poniżej umieszczono – odlane w brązie – cztery płaskorzeźby przedstawiające: księdza Ignacego modlącego się przed bitwą, idącego z krzyżem na przedzie walczących, żołnierzy niosących ciało zabitego kapłana, oraz kobietę w koronie na głowie z berłem w dłoni stojącą pomiędzy rozerwanym na pół orłem o dwu głowach - nawiązującym do godła rosyjskiego.
Poniżej umieszczono napis wyryty na cokole: KSIĘDZU IGNACEMU SKORUPCE POLEGŁEMU NA POLU CHWAŁY POD RADZYMINEM 14 SIERPNIA 1920 ROKU ŁODZIANIE – Łódź dnia 15 sierpnia 1930 roku. Pomnik został odsłonięty i poświęcony przez ówczesnego biskupa łódzkiego ks. bpa Wincentego Tymienieckiego.
Te dwa znaki: Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej oraz pomnik dedykowany ks. hm. Ignacemu Skorupce, są pamiątką tamtych dni, która ma przypominać łodzianom o historii Polski oraz wzywać do gorącej modlitwy za Ojczyznę.
Dziś - 15 sierpnia - w 100. rocznicę Cudu nad Wisłą mieszkańcy Łodzi także oddadzą hołd tym, którzy walczyli o wolność Polski. Stanie się to podczas uroczystej Mszy świętej o godz. 9:30 celebrowanej w intencji Ojczyzny przez metropolitę łódzkiego księdza arcybiskupa Grzegorza Rysia oraz w czasie uroczystości państwowych - po zakończeniu liturgii - przy grobie nieznanego żołnierza.