Oto pełna treść komunikatu:
Jego Świątobliwość Ojciec Święty FRANCISZEK
mianował Najczcigodniejszego Księdza Arcybiskupa MARKA JĘDRASZEWSKIEGO członkiem Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego na okres pięciu lat.
Przekazuje się to pismo do wiadomości samego Najczcigodniejszego
Księdza Arcybiskupa Jędraszewskiego, aby w porę dowiedział się o
niniejszej nominacji i postępował zgodnie z prawem, tyczącym się jego funkcji.
Dano w Watykanie, dnia 9 listopada 2013
Pieczęć Sekretariatu Stanu
Odręczny podpis
+ Angelo Becciu
Substytut Sekretarza Stanu
W nawiązaniu do tej nominacji Ojca Świętego Franciszka, na ręce Księdza Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, Metropolity Łódzkiego, z Kongregacji Wychowania Katolickiego napłynął list.
Oto jego fragmenty przetłumaczone na język polski:
Wasza Ekscelencjo,
mamy zaszczyt przekazać dokument, w którym Ojciec Święty zapragnął włączyć Księdza Arcybiskupa na okres pięciu lat do grona Członków Kongregacji Wychowania Katolickiego.
Wyrażamy jednocześnie naszą radość z tej nominacji i jesteśmy pewni, że możemy liczyć na doświadczenie, kompetencje oraz dyspozycyjność Waszej Ekscelencji dla skutecznego rozwoju w sektorze tak ważnym w życiu Kościoła powszechnego jakim są Uniwersytety i Szkoły Katolickie.
/...../
Kongregacja Wychowania Katolickiego od dziś z radością przyjmie każdą sugestię Księdza Arcybiskupa, aby nasza wspólna praca przynosiła obfite owoce dla dobra całego Kościoła.
Z tej okazji składamy wyrazy naszej głębokiej czci i szacunku,
Kard. Zenon Grocholewski,
Prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego
Abp Vincenzo Zani
Sekretarz Kongregacji
Życiorys Księdza Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego
Ksiądz Arcybiskup Marek Jędraszewski urodził się dnia 24 lipca 1949 r. w Poznaniu. Maturę uzyskał w roku 1967 w I. Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Następnie, w latach 1967-1973, studiował w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu i na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu. Dnia 24 maja 1973 przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. abp. Antoniego Baraniaka. W roku 1974 uzyskał licencjat kanoniczny z teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu na podstawie pracy „Problematyka osoby w filozofii Gabriela Marcela” (promotor: ks. prof. Ludwik Wciórka). W latach 1973-1975 był wikariuszem w parafii pw. św. Marcina w Odolanowie k. Ostrowa Wlkp.
W roku 1975 abp Antoni Baraniak skierował ks. Marka Jędraszewskiego na studia specjalistyczne, które odbył na Wydziale Filozofii Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie. W czerwcu 1977 roku uzyskał licencjat z filozofii na podstawie pracy „La filosofia del simbolo religioso di Paul Ricoeur” (wyróżniona złotym medalem Uniwersytetu Gregoriańskiego), natomiast dnia 20 grudnia 1979 roku obronił pracę doktorską „Le relazioni intersoggettive nella filosofia di Levinas" (promotor: prof. Simon Decloux SJ, praca nagrodzona złotym medalem Ojca Świętego Jana Pawła II).
Po powrocie do Polski w latach 1980-1996 był adiunktem na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu. Jednocześnie, w latach 1980-1987 był prefektem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, a w latach 1987-1996 redaktorem, od 1990 redaktorem naczelnym .Przewodnika Katolickiego".
W roku 1991 habilitował się na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie rozprawy „Jean-Paul Sartre i Emmanuel Levinas - w poszukiwaniu nowego humanizmu. Studium analityczno-porównawcze" (rozprawa opublikowana pod tytułem „W poszukiwaniu nowego humanizmu. J.-P. Sartre - E.Levinas", Kraków 1994). W roku 1996 otrzymał nominację na docenta na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu.
W roku 1996 otrzymał nominację na wikariusza biskupiego ds. nauki i kultury w Archidiecezji Poznańskiej oraz na przewodniczącego Wydziału Duszpasterstwa Akademickiego w Kurii Arcybiskupiej w Poznaniu.
284. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski obradujące w Rzeszowie w dniach 13-14 września 1996 roku powołało go na konsultora Komisji Nauki Wiary Episkopatu Polski. W tym samym też czasie został mianowany visiting professor Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie.
Dnia 17 maja 1997 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym Archidiecezji Poznańskiej. Święcenia biskupie otrzymał z rąk arcybiskupa Juliusza Paetza dnia 29 czerwca 1997 roku w Poznaniu. Współkonsekratorami byli: arcybiskup Zenon Grocholewski, sekretarz Sygnatury Apostolskiej (dzisiaj kardynał, prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego), oraz arcybiskup Marian Przykucki, ówczesny metropolita szczecińsko-kamieński.
W związku z powstaniem Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu dnia 26 listopada 1998 roku otrzymał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego UAM, a dnia 7 grudnia tegoż roku nominację na kierownika Zakładu Filozofii Chrześcijańskiej na Wydziale Teologicznym UAM.
Dnia 2 stycznia 2002 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.
320. Zebranie Plenarne KEP obradujące na Jasnej Górze w dniu 28 listopada 2002 roku powołało go na delegata KEP ds. Duszpasterstwa Akademickiego.
Dnia 11 lipca 2012 roku papież Benedykt XVI mianował bp. Marka Jędraszewskiego arcybiskupem metropolitą łódzkim.
Ingres do archikatedry łódzkiej odbył 8 września 2012 r. Dewizą biskupią Pasterza Kościoła Łódzkiego są słowa Scire Christum (Znać Chrystusa).
Ksiądz Arcybiskup Marek Jędraszewski pełni następujące funkcje w Konferencji Episkopatu Polski: należy do Rady Stałej KEP, jest członkiem Sekcji Nauk Filozoficznych Komisji Nauki Wiary, członkiem Komisji Wychowania Katolickiego, członkiem Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży, członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. rocznicy Chrztu Polski w 2016 r. Ponadto Metropolita Łódzki wypełnia obowiązki delegata KEP ds. Duszpasterstwa Akademickiego oraz jest członkiem Rady Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej.
Od 30 września 2012 r. Metropolita Łódzki pełni obowiązki przewodniczącego komisji ds. katechezy, szkół i uniwersytetów Rady Konferencji Biskupich Europy (CCEE).
Kongregacja Wychowania Katolickiego, do której włączony został Pasterz Kościoła Łódzkiego, swoją historią sięga końca XVI wieku. Wtedy to, 22 stycznia 1588 r. papież Sykstus V konstytucją Immensa powołał Kongregację ds. Uniwersyteckich Studiów Rzymskich (Congregatio pro universitate studii romani). Urząd ten miał nadzorować edukację na Uniwersytecie Rzymskim a także na innych znaczących uczelniach w ówczesnym czasie (m.in. Bologna, Paryż, Salamanca).
28 sierpnia 1824 r. papież Leon XII, na mocy konstytucji Quod divina sapientia, powołał do istnienia Congregatio studiorum dla szkół Państwa Kościelnego. Dykasteria ta od roku 1870 rozpoczęła nadzorowanie katolickich uniwersytetów. Kompetencje Congregatio studiorum potwierdził 29 stycznia 1908 r. św. Pius X konstytucją apostolską Sapienti Consilio.
Benedykt XV –na mocy wydanego Motu proprio z 4 listopada 1915 r.– włączył w struktury Congregatio studiorum sekcję ds. seminariów duchownych (która istniała wcześniej w ramach Kongregacji Konsystorza) i na mocy tego złączenia powstała Kongregacja ds. Seminariów i Studiów Uniwersyteckich (Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus).
Sługa Boży Paweł VI –na mocy konstytucji apostolskiej Regimini Ecclesiae Universae z dnia 15 sierpnia 1967 r.– powierzył również Kongregacji odpowiedzialność za szkoły katolickie.
Dzisiejsza nazwa Kongregacji brzmi: Kongregacja Wychowania Katolickiego – Congregatio de Institutione Catholica. Zmiana ta dokonała się na mocy wydanej przez bł. Jana Pawła II, 28 lipca 1988 r. konstytucji apostolskiej Pastor Bonus. Obowiązki Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego określa zasadniczo wspomniana wyżej konstytucja apostolska Regimini Ecclesiae Universae.
Warto nadmienić, że na mocy Motu proprio Cum nobis papieża Piusa XII, z dnia 4 listopada 1941 r., w ramach Kongregacji rozpoczęło swoją działalność Papieskie Dzieło Powołań Kapłańskich, którego działalność doprecyzowuje soborowy dekret Optatam totius z 28 października 1965 r.
Na chwilę obecną, Kongregacja Wychowania Katolickiego –na mocy powierzonych jej zadań– nadzoruje wszystkie kościelne uniwersytety, wydziały teologii katolickiej, instytuty i szkoły studiów kościelnych, a także wszystkie typy szkół i instytucji edukacji niższego szczebla, które powierzone zostały nadzorowi kościołów partykularnych.