Liturgia Męki Pańskiej odprawiana jest po południu we wszystkich kościołach. Celebrans i asysta wchodzi w ciszy. Przed ołtarzem kładą się krzyżem, zaś po modlitwie wstępnej wierni słyszą proroctwo o cierpiącym słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Później czytana jest lub śpiewana, najczęściej z podziałem na role, Męka Pańska według św. Jana.
Po homilii następuje uroczysta modlitwa wstawiennicza, w której Kościół poleca Bogu siebie i cały świat. W tym momencie wierni modlą się o jedność chrześcijan, za żydów i niewierzących.
Najważniejszym elementem liturgii Męki Pańskiej jest adoracja Krzyża. Celebrans odsłania zasłonięte do tej pory fioletowym suknem jego ramiona i trzykrotnie śpiewa: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem".
Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować (aż do Wigilii Paschalnej jest on najważniejszym punktem w kościele - należy przed nim przyklęknąć, tak jak przed Najświętszym Sakramentem).
Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynoszony jest Najświętszy Sakrament, a wierni przyjmują Komunię świętą.
Na zakończenie liturgii odbywa się procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu przy nim umieszczonym (albo na specjalnym tronie) wystawiony zostaje Najświętszy Sakrament w monstrancji, która okryta jest przezroczystym welonem (symbolem całunu, w jaki owinięte zostało ciało zmarłego Jezusa).
Wielki Piątek jest dla wiernych świeckich bardzo ważnym dniem. Mimo, że większość idzie tego dnia do pracy, staje się okazją do wyciszenia i głębszego zastanowienia.
Wielki Piątek w Kościołach ewangelickich
Wielki Piątek obchodzony jest w Kościele ewangelicko-augsburskim jako najważniejszy, kulminacyjny dzień roku liturgicznego. Jest dniem ciszy, pokuty i medytacji. Dzwony milczą, a kolorem liturgicznym jest czerń. Na ołtarzu nie ma żadnych kwiatów, a jedynym akcentem pozostaje mały bukiet - czerwony (w kolorze krwi) lub biały. W świątyniach luterańskich światło jest przygaszone, zwykle palą się tylko dwie świece.
Odprawiane są dwa nabożeństwa - poranne i wieczorne. Od zwykłych liturgii ewangelickich różnią się jedynie ciszą oraz kazaniem pasyjnym dotyczącym krzyża jako centralnego momentu zbawienia.
W Wielki Piątek w kościele sprawowany jest też Sakrament Ołtarza. Wierni przystępują wtedy do komunii św., część z nich praktykuje post (jego charakter zależy od rodzinnej tradycji).
Wielki Piątek w Kościele prawosławnym (w tym roku w innym terminie niż w katolickim)
Wielki Piątek jest w Kościele prawosławnym dniem wspomnienia śmierci Chrystusa na krzyżu. W żadnej cerkwi nie jest odprawiana liturgia eucharystyczna. Po południu sprawowane jest natomiast nabożeństwo wieczorne, poświęcone śmierci i zdjęciu Chrystusa z krzyża. W jego trakcie na środku cerkwi kładziony jest całun (płaszczanica) i ikona Jezusa złożonego do grobu. Wierni oddają pokłon i całują ikonę.
Wiernych obowiązuje w Wielki Piątek surowy post - powinni powstrzymać się od posiłków do wieczora, do momentu oddania pokłonu całunowi.
Wieczorem (lub już w nocy) prawosławni odprawiają nabożeństwo symbolicznego pogrzebu Zbawiciela. W jego trakcie śpiewany jest poemat wychwalający Chrystusa. Zwykle na zakończenie nabożeństwa odbywa się procesja z całunem wokół cerkwi. Symbolizuje ona zdjęcie przez Józefa i Nikodema ciała Jezusa z krzyża, owinięcie go w całun i złożenie do grobu.