Objęła Zgromadzenie po tragicznej śmierci poprzedniej przełożonej generalnej m. Franciszki Popiel, przewodziła jemu w latach epokowych zmian w Kościele powszechnym (Sobór Watykański II 1962-1965, wybór papieża Polaka - 1978), zakończyła trzecią z kolei kadencję zaraz po doprowadzeniu do beatyfikacji matki Urszuli Ledóchowskiej (Poznań, 20 czerwca 1983).
Jako młoda studentka zgłosiła się na wezwanie matki Urszuli Ledóchowskiej do pracy na Polesiu, gdzie współpracowała z m. Franciszką Popiel oraz legendarnym księdzem Janem Zieją. Śluby zakonne złożyła już podczas okupacji, w 1941 roku, opiekując się w tym samym czasie ofiarami wojny i bezdomnymi, organizując tajne komplety dla gimnazjalistów i licealistów oraz ratując żydowskie dzieci z getta. Jako przełożona generalna skupiła się na rozwijaniu działalności misyjnej Zgromadzenia (nowe misje w Kanadzie, Argentynie i Brazylii, powrót do krajów skandynawskich - Danii i Finlandii) oraz na procesie beatyfikacyjnym matki Urszuli Ledóchowskiej, który doprowadziła do końca. W późniejszych latach dużo uwagi przywiązywała do upowszechniania w szerszych kręgach społeczeństwa dziedzictwa duchowego św. Urszuli Ledóchowskiej. Doceniała rolę współczesnych mediów, sama miała lekki styl pisarski i talent literacki. Zaangażowana w proces kanonizacyjny bł. Urszuli Ledóchowskiej, niosła jej święte Relikwie do ołtarza podczas kanonizacji w Rzymie (18 maja 2003).
Powszechnie szanowana. Cieszyła się sympatią dwóch kolejnych papieży - Pawła VI i Jana Pawła II oraz prymasów Polski - Stefana Wyszyńskiego i Józefa Glempa. W 1997 roku uhonorowana przez jerozolimski Instytut Yad Vashem orderem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata, w październiku 2007 roku odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Była osobą niezwykłych zalet ducha - mądra i dobra, otwarta na każdego człowieka, czuła i współodczuwająca. Requiescant in pace.
Autor:
Wyświetleń: 755
Zobacz również