Umiłowani Archidiecezjanie!
1. Przeżywamy obecnie największe święto Chrześcijaństwa. Stanowi ono żywe upamiętnienie chwalebnego zmartwychwstania naszego Zbawiciela. Uczestnicząc z wiarą w liturgii Wielkanocnej, myślimy z nadzieją o swojej ziemskiej wędrówce, której niezwykle ważnym motywem jest fakt przyszłego zmartwychwstania. "Wszyscy, którzy spoczywają w grobach" kiedyś usłyszą głos Syna Człowieczego i "pójdą na zmartwychwstanie" (J 5, 28-29). Dlatego Kościół tak usilnie zabiega, aby jego synowie i córki jak najstaranniej przygotowywali się do owocnego przeżywania Wielkiejnocy.
Jednocześnie zbliżający się kres bieżącego stulecia każe nam myśleć o wielkim Jubileuszu Chrześcijaństwa. W tej niezwykłej perspektywie czasu i Bożej łaski powinniśmy przeżywać Święta Wielkanocne również jako szczególnie znaczącą "stację" w naszym pielgrzymowaniu do roku 2000. Nawiązując do znanego stwierdzenia św. Pawła, że chwalebne zmartwychwstanie Chrystusa nadaje najgłębszy sens naszej wierze, możemy dziś powiedzieć, że Zmartwychwstały Chrystus nadaje ten sens także zbliżającym się obchodom wielkiego Jubileuszu (por. 1 Kor 15, 14-15). W tym roku, zgodnie z postanowieniem Ojca Świętego Jana Pawła II, powinniśmy przeżywać wszystkie uroczystości kościelne ze szczególną świadomością obecności Ducha Świętego. Duchowy wysiłek związany z tymi zadaniami będzie nas przygotowywał do owocnego przeżywania roku 2000.
2. W perspektywie zbliżającego się Jubileuszu, Jan Paweł II nałożył nam, swoim rodakom, nowe zadania. Mówił o nich, gdy przemawiał do trzech grup polskich biskupów, przybyłych do Rzymu "z wizytą ad limina". Dziś nie mogę nie odnieść się do kilku najważniejszych myśli, zawartych w wystąpieniach papieskich. Stanowią one podstawę dla programu duszpasterskiego również w Kościele łódzkim.
Główną myślą przewodnią, do której Papież najczęściej wraca w swoich trzech przemówieniach, jest postulat zaangażowania się całego Kościoła w dzieło ewangelizacji. Zadanie to jest dlatego tak bardzo ważne, że, jak podkreśla Jan Paweł II, "Ewangelia może zmienić oblicze tej ziemi, czyniąc ją bardziej ludzką".
Do udziału w ewangelizowaniu świata powołani są wszyscy bez wyjątku chrześcijanie: biskupi, kapłani, zakonnicy i ludzie świeccy. Wiele uwagi poświęca Ojciec Święty ludziom młodym którzy, jak sam mówi, "są nadzieją Kościoła wchodzącego w trzecie tysiąclecie". Dla ewangelizacji zaś to jest zdecydowanie najważniejsze, że "w młodzieży polskiej tkwią ogromne zasoby dobra i duchowych możliwości".
3. Jan Paweł II wskazuje również na różnorakie formy ewangelizowania, które jako Kościół powinniśmy stale podejmować. Wymienię tylko niektóre z nich.
- Należy podejmować "wysiłki zmierzające do otoczenia troskliwą opieką każdego rodzącego się dziecka..."
- Czynić obecnym i aktywnym Kościół wszędzie tam, gdzie przebywają ludzie świeccy.
- Opierać działalność polityczną na prawidłowo uformowanym sumieniu.
- Przeniknąć całą kulturę duchem chrześcijańskim.
- Liczyć na współpracę ze środkami masowego przekazu, w których "Kościół widzi przede wszystkim drzemiący olbrzymi potencjał ewangelizacyjny..."
- Udzielać skutecznej pomocy ubogim, chorym, niepełnosprawnym, ofiarom różnych nieszczęść. Ojciec Święty zaznacza, że działalność ta "ma nierozerwalny związek z ewangelizacją, bo jest świadczeniem o miłości Boga".
Ewangelizacja to budowanie ładu moralnego opartego na Dekalogu. Niezastąpionym wkładem w to dzieło ma być "posługa jednania". Głębokie zranienia, jakie nosi w sobie naród, "doświadczenia wrogości i upokorzeń minionego okresu" wymagają takiej właśnie pomocy ze strony Kościoła, który "leczy miłością rany grzechów i uczy budować jedność na fundamencie przebaczenia i pojednania". Realizowanie takiej misji przez Kościół tzn. przez nas wszystkich jest dziś pilną i niezwykle potrzebną formą ewangelizowania.
Mówiąc o powszechnym udziale chrześcijan w ewangelizacji, Ojciec Święty wielokrotnie podkreśla dwa jej główne fundamenty: publiczne dawanie świadectwa oraz modlitwę. Bez tych dwóch składników nie ma prawdziwej ewangelizacji.
4. Kościół łódzki nie może pozostawać głuchy na apel Ojca Świętego. Musimy uczynić wszystko, aby wezwanie do ewangelizacji, jakie nam przekazał za pośrednictwem biskupów polskich, stała się ze strony każdego z nas przedmiotem refleksji i pełnej realizacji. W duchu tej nauki pragniemy sobie jeszcze głębiej uświadomić, że ważne inicjatywy, jakie sami podejmujemy ostatnio, mają również wymiar ewangelizacyjny. Mam na myśli przede wszystkim trwający obecnie III Synod Archidiecezji Łódzkiej. Ten Synod jest ewangelizacją na wszystkich poziomach - począwszy od zespołów synodalnych w parafiach, a skończywszy na zespołach ekspertów pracujących w ramach Komisji Głównej Synodu.
Inną postacią ewangelizacji w naszej Archidiecezji jest praca laikatu w ramach Akcji Katolickiej. Działalność powołanego przeze mnie Archidiecezjalnego Zespołu Inicjatywnego prowadzi do zakładania parafialnych zespołów inicjatywnych. Dzięki temu apostolstwo ludzi świeckich, tak ważne w ewangelizacji, przyjmuje formy zorganizowane i dzięki temu staje się jeszcze bardziej skuteczne.
Nową również formą ewangelizacji jest dziś działalność ruchów katolickich i stowarzyszeń. Ich liczba stale wzrasta. Są wielorako zróżnicowane, dlatego katolicy w Polsce mają dziś duże możliwości w ich wyborze i w osobistym zaangażowaniu. Katolickie ruchy i stowarzyszenia przeżywają swoją wiosnę również u nas. Jesienią tego roku przewidziany jest w Łodzi Archidiecezjalny Kongres Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich. Wiążemy z nim nowe nadzieje dla działań ewangelizacyjnych.
5. Mówiąc o naszej powinności uczestniczenia w ewangelizacji świata, Jan Paweł II przytoczył słowa św. Pawła - zdecydowane i mocne: "Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii" (1 Kor 9, 16). Niech zmartwychwstały Zbawiciel będzie dla nas wszystkich źródłem mocy w wypełnianiu tego zadania. Duch Święty, który jest "głównym sprawcą ewangelizacji" (TMA, nr 45), niech stale umacnia nas "do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad".
+ Władysław Ziółek
Arcybiskup Łódzki