1. Ostatnie zdanie pierwszego czytania w dzisiejszej liturgii skierowane
jest do każdego z nas. Stanowi fragment przemówienia, które wygłosił św. Piotr
w Dniu Zesłania Ducha Świętego: "Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my
wszyscy jesteśmy tego świadkami" (Dz. 2,32).
Podczas celebracji Wielkiejnocy jeszcze głębiej mogliśmy sobie uświadomić, że
chrześcijanin to świadek Zmartwychwstałego Chrystusa. Przypominają mu o tym
wypowiadane podczas mszy świętej słowa: "Głosimy śmierć Twoją Panie Jezu
Chryste, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale".
Być świadkiem Zmartwychwstania znaczy dawać świadectwo swojej wiary w prawdę
o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Należy więc z przekonaniem rozmawiać z
innymi o tej prawdzie i stawać zawsze po stronie Chrystusa, gdy np. kwestionuje
się Jego naukę lub podważa autorytet Kościoła. Jesteśmy świadkami Zmartwychwstałego
Chrystusa również wtedy, gdy podnosimy na duchu ludzi załamanych, zgorzkniałych,
wewnętrznie zagubionych i tych, którzy tracą nadzieję w swoim życiu. Także wobec
tych osób, które łatwo zrażają się trudnościami powinniśmy spieszyć z pomocą
jako świadkowie wiary w Zmartwychwstanie Chrystusa.
Dając takie świadectwo, chrześcijanin może dokonać wiele dobra w swoim życiu.
Sam osobiście również korzysta, ponieważ pogłębia swoją wiarę, a nadzieję czyni
bardziej dojrzałą. Tak stało się w życiu dwóch uczniów z Emaus. Gdy w tajemniczym
Nieznajomym rozpoznali Mistrza, radykalnie zmienili swoje postępowanie; wrócili
do Jerozolimy, aby odważnie świadczyć o zmartwychwstaniu Chrystusa (por. Łk
24,13-35).
2. W Liście apostolskim Novo millennio ineunte Ojciec Święty Jan Paweł
II postawił przed nami bardzo ważne zadanie, pisząc: "Kto prawdziwie spotkał
Chrystusa, nie może zatrzymywać Go dla siebie, ale winien Go głosić" (NMI,
40). Zawsze gdy dajemy świadectwo naszej wiary w słowach i dobrych czynach,
głosimy Chrystusa innym ludziom.
Jan Paweł II wzywa często synów i córki Kościoła do dawania świadectwa. Jest
to jego główne orędzie, które jako następca św. Piotra kieruje do milionowych
rzesz swoich słuchaczy.
Wezwanie do dawania świadectwa Ojciec Święty zawarł również we wszystkich swoich
wypowiedziach, które skierował do Kościoła łódzkiego podczas niezapomnianej
wizyty w Łodzi w dniu 13 czerwca 1987 r. Przemawiał wtedy do dzieci pierwszokomunijnych
i do dorosłych podczas mszy świętej na Lublinku, do przedstawicieli świata nauki
i kultury w katedrze łódzkiej oraz do włókniarek w Zakładach "Uniontex".
Tamtego dnia Papież w swoich przemówieniach ukazał nam wielkich Polaków odznaczających
się świętością i związanych z diecezją łódzką. Nazwał ich "wspaniałymi
przewodnikami". Na Lublinku mówił o św. Maksymilianie, bł. Urszuli Ledóchowskiej
i o słudze Bożej Wandzie Malczewskiej. W Zakładach "Uniontex" Jan
Paweł II przypomniał postać sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej. Jest znamienne,
że przybliżając te postaci, podkreślał w każdej z nich postawę dawania świadectwa.
Św. Maksymiliana nazwał "świadkiem wielkiej miłości" a o Stanisławie
Leszczyńskiej powiedział, że w Oświęcimiu "przeciwstawiała się zbrodniczemu
rozkazowi zabijania nowo narodzonych w obozie dzieci".
Gdy Ojciec Święty podczas uroczystej celebry na Lublinku mówił o obowiązku ewangelizowania,
podkreślił dobitnie, że tylko wtedy stanie się ono skuteczne, jeżeli będziemy
je opierać na stałym ewangelizowaniu samych siebie. Ewangelizacja zaś to przede
wszystkim dawanie świadectwa.
Również przedstawicielom świata nauki i kultury dał Ojciec Święty do zrozumienia,
że mają być świadkami. Życzył im "aby nadal byli sobą, tak jak dotąd, żeby
reprezentowali to wszystko, co jest w naszej kulturze (...) chrześcijańskie".
Natomiast włókniarkom Jan Paweł II przypomniał, że Kościół liczy "na ofiarność
i poświęcenie kobiet, na ich przywiązanie do chrześcijańskich tradycji, na ich
odwagę i wytrwałość w obronie religijnych wartości w rodzinie i w Narodzie".
3. Na przykładzie cytowanych wypowiedzi widać wyraźnie, że Ojcu Świętemu
bardzo zależało na tym, aby nas przekonać do postawy dawania świadectwa. To,
co wtedy do nas powiedział nadal jest aktualne i wszystkich nas obowiązuje.
Pozwoliłem sobie przypomnieć myśli Jana Pawła II wypowiedziane w Łodzi na temat
dawania świadectwa, ponieważ zbliża się 15. rocznica wizyty papieskiej. Obecnie
trwają w naszej archidiecezji obchody rocznicowe. W nawiązaniu do tej wizyty,
19 marca br. odbyło się spotkanie świata pracy z udziałem grupy włókniarek,
które miały zaszczyt goszczenia Ojca Świętego w swojej fabryce.
W Wielki Czwartek swoje spotkanie rocznicowe przeżywali kapłani archidiecezji
łódzkiej.
W ramach obchodów rocznicowych przewidziane są jeszcze trzy spotkania.
W sobotę 1 czerwca o godz. 11.00 do kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej zapraszam
tych młodych ludzi, którzy przed 15 laty uczestniczyli w uroczystości Pierwszej
Komunii Świętej sprawowanej pod przewodnictwem następcy św. Piotra. W najbliższym
czasie otrzymają oni indywidualne powiadomienia.
Z kolei w sobotę 8 czerwca o godz. 17.00 w auli Wyższego Seminarium Duchownego
w Łodzi odbędzie się uroczysta sesja jubileuszowa. Do udziału w niej zapraszam
uczestników spotkania z Ojcem Świętym, które przed 15 laty odbyło się w katedrze
łódzkiej.
W tym roku obchód Święta Eucharystii będzie miał również charakter jubileuszowy.
Wszak jest ono nawiązaniem do II Krajowego Kongresu Eucharystycznego, w ramach
którego odbywała się pielgrzymka Jana Pawła II do Łodzi. W tym roku już po raz
piętnasty będziemy przeżywać nasze Święto Eucharystii.
Dziś jeszcze raz usilnie zachęcam moich drogich Archidiecezjan do licznego udziału
w spotkaniach upamiętniających 15. rocznicę wizyty Ojca Świętego w Łodzi. Niech
każde z tych spotkań stanie się wyrazem wdzięczności Kościoła łódzkiego za tę
wizytę.
Wszystkim, którzy przygotowują spotkania jubileuszowe oraz ich uczestnikom z
serca błogosławię
Łódź, dnia 22 marca 2002 roku
+ Władysław Ziółek
Arcybiskup Łódzki